หลายสัปดาห์ต่อมา
บ้านชั้นเดียวกลางสวนเล็กๆ ที่ชานเมือง กลายเป็นที่พักใหม่ของพวกเขา เสียงนกตอนเช้าแทนเสียงรถยุโรปหรู เสียงหัวเราะของยายแทนเสียงบ่นของผู้จัดการโรงแรม และเสียงหัวใจของเดือนสิบ...กลายเป็นเสียงเดียวที่เขาต้องการฟังในทุกวัน
ธามปรับห้องทำงานเล็กๆ ในบ้านให้เป็น “ห้องเทรดหุ้น” จอมอนิเตอร์สามจอตั้งเรียงอยู่บนโต๊ะไม้เรียบ เขาศึกษาข้อมูลทุกเช้าและลงมือเทรดอย่างจริงจัง
เดือนสิบนั่งอยู่ไม่ไกล มือวางบนหน้าท้องที่เริ่มนูนขึ้นเล็กน้อย เธอมองเขาทำงานด้วยสายตาอบอุ่น ภาพของชายหนุ่มที่เคยแบกชื่อเสียงครอบครัวไว้ทั้งชีวิต บัดนี้กลายเป็นเพียง “ผู้ชายธรรมดา” ที่ยอมเริ่มใหม่เพราะความรัก
“เหนื่อยไหมคะ?” เสียงเธอถามแผ่วๆ
ธามหันมามอง ยิ้มละมุนในแบบที่เธอหลงใหลที่สุด “ถ้าเพื่อเธอกับลูก... ไม่มีคำว่าเหนื่อยหรอก”
เขาลุกขึ้น เดินมาหาเธอ คุกเข่าลงข้างเก้าอี้แล้วแตะมือลงบนหน้าท้องเธอเบาๆ “สวัสดีลูก พ่
