บันทึกของเดือนสิบ
“ถึงคุณธาม... คนที่ฉันรักที่สุดในชีวิต”
ปีที่ 1 – “ปีแห่งการเริ่มต้น”
คุณธาม,
คืนนี้ฉันเขียนจดหมายฉบับนี้ขณะที่อรุณหลับอยู่ในเปล ฉันยังจำวันแต่งงานได้ทุกวินาที รอยยิ้มของคุณ, มือที่สั่นตอนสวมแหวนให้ฉัน, เสียงหัวเราะของทุกคนในห้อง
ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่ฉันได้เป็น “ภรรยา” ของคุณจริงๆ และทุกครั้งที่คุณเรียกฉันว่า “แม่ของลูก” ฉันก็รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงเหมือนวันแรกที่เราพบกัน
ขอบคุณนะคะ... ที่ไม่เคยปล่อยมือฉัน
ต่อให้วันไหนคุณเหนื่อย ฉันก็จะคอยจับมือคุณไว้เหมือนวันนี้เสมอ
รักเสมอ, เดือนสิบ
ปีที่ 2 – “ปีแห่งการเรียนรู้”
คุณธาม,
ปีนี้เราเจอกับความเหนื่อยไม่น้อยเลยใช่ไหมคะ การเลี้ยงลูก การปรับตัว การอดนอน บางคืนคุณทำงานจนเช้า บางวันฉันก็หงุดหงิดโดยไม่มีเหตุผล แต่ไม่ว่าฉันจะโมโหแค่ไหน...คุณก็ยังยิ้ม และพูดแค่ประโยคเดียว
“ไม่เป็นไรครับ ฉันเข้าใจ”
ฉันเลยรู้ว่า..
