“อร่อย”
“ไม่ต้องพูด”
“ไม่~ ผมหมายถึง ฟ่างว่าผมอร่อยไหม” อธิบายคำถามจนคนตัวเล็กกว่าถลึงตาใส่ แบบนั้นก็ใช่ว่าคนอย่างอลันจะได้แคร์
“ขอบคุณครับ ขอบคุณที่ยอมตามใจทุกอย่างเลย”
“ไม่คิดว่าโดนฝืนใจหน่อยเหรอคะ?”
“ก็ถ้ามีความสุขร่วมกันเราก็ไม่ควรใช้คำนั้นไม่ใช่เหรอครับ แต่ถ้าฟ่างจะบอกว่าไม่ได้มีความสุขร่วมกันอีก ผมขอแก้มืออีกสักรอบสองรอบก็ได้นะคะ”
“ไม่ต้องเลย” ข้าวฟ่างยกฝ่ามือขึ้นดันใบหน้าคมคายให้ผละห่างออกไป ขืนอยู่ใกล้เขามากกว่านี้ มีหวังได้โดนอีกรอบแน่ และบอกเลยไม่มีปัญญาไปต่อต้านแน่ คนเจ้าเล่ห์แบบเขาเธอต้านไม่อยู่หรอก เกินกว่าจะรับมือ
“ก็นึกว่าฟ่างจะอยากให้ผมแก้ตัวใหม่ สัญญาเลยครับว่าถ้าได้โอกาสนั้นอีกครั้ง ผมจะไม่ทำให้ฟ่างผิดหวังเลย”
“จะพูดแบบนี้อีกนานไหมคะ เริ่มหนาวแล้วนะ”
“โอเคครับ ไม่คุยแล้วก็ได้ ผมช่วยอุ้มขึ้นนะครับ” ไม่ทันมีโอกาสได้เปิดปากปฏิเสธออกไปคนที่เสนอความช่วยเหลือก็อุ
