นี่เหรอที่บอกว่ารัก นี่เหรอที่บอกว่ารู้สึกดีต่อกัน ห่างกันไม่กี่วันทุกอย่างมันกลับตาลปัตรแบบนั้น แล้วยังจะให้พูดอะไรอีก มันไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วจริงๆ
“ฮึก!” มวลน้ำตาหลั่งไหลออกจากตาก่อนที่ร่างบางจะชนเข้ากับร่างสูงโปร่งของใครบางคน
สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมสะอาดสะอ้านจากกายหนา แว๊บหนึ่งที่เงยหน้าขึ้นมองสบตา เห็นว่าผู้ชายคนนั้นหรี่ตามองเธอ เหมือนกำลังจะถามอะไรสักอย่างแต่ข้าวฟ่างผละตัวออกมาก่อน
เธอไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใครตอนนี้ อยากหนีออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ไม่อยากเผยความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็นเลย
“เดี๋ยว!” ไคเลอร์ดึงแขนลูกน้องของอลันที่กำลังวิ่งตามผู้หญิงที่กำลังร้องไห้ออกไป
“เฮียเลอร์” ลูกน้องของอลันก้มหน้าลง ทั้งที่อยากรีบทำตามคำสั่งของนายแต่ไคเลอร์รั้งเอาไว้แบบนี้ใครจะกล้าไปต่อ
“เกิดอะไรขึ้น นั่นเมียไอ้ลันไม่ใช่เหรอ”
“ครับ พอดีมีปัญหานิดหน่อย เฮียลันให้ผมตามไป”
“ปัญหาอะไร
