สามปีต่อมา
(SEVEAR :TALK)
“แด๊ะดิ้...” เสียงลูกสาวตัวเล็กของผมส่งเสียงกระชิบลงข้างหูผมเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มหวาน
“ตัวเล็กตื่นแต่เช้าเลยนะครับ” ผมดันตัวลุกขึ้นนั่งข้างๆ เฌอลีนน์ ลูกสาววัยสองขวบครึ่ง ก่อนจะอุ้มตัวเล็กขึ้นนั่งบนตัก
“มี้หลับ” นิ้วเล็กชี้ไปยังคนเป็นแม่ ที่พึ่งงีบหลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เพราะถูกผมรังแกไปสองสามรอบ
“หม่ามี้พึ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมงเอง เราไม่กวนมี้ดีกว่า” เจ้าตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงักรับรู้ที่ผมบอกอย่างว่าง่าย ผมอุ้มเฌอลีนน์เอาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะพาลูกเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ
แกร้ก~
“อื้อ...ตื่นกันแล้วเหรอคะ ทำไมไม่ปลุกหนู” ร่างบางในชุดนอนสายเดี่ยวที่ยังอยู่ในอาการงัวเงีย เหวี่ยงขาลงจากเตียงลงมาหาเฌอลีนน์
“เฮียเห็นหนูพึ่งได้นอนไม่กี่ชั่วโมง เลยไม่อยากกวน”
“แล้วใครกันน้า...แกล้งหนู” ใบข้าวเอ่ยออกมาอย่างเขินๆ
“หมะมี้ หนูแปรฟังเอง หนูเก่ง” เฌอลีนน์ที่อ
