เย็นวันนั้น
“หนูแปลกใจมากๆ เลยค่ะ ตอนที่เห็นคุณแม่ทำอาหารไทย แถมยังพูดภาษาไทยได้คล่องแคล่วขนาดนี้” ฉันเอ่ยชมคุณแม่พี่ซีเวียร์ด้วยท่าทางตื่นเต้น พร้อมๆกับอ้าปากรับช้อนที่ท่านยื่นซอสผัดสปาเก็ตตี้มาประชิดปากเล็ก เพื่อให้ฉันช่วยชิมรส
“รสชาติเป็นยังไงบ้างคะ”
“อร่อยมากค่ะ หนูขอทานเลยได้มั้ย ไม่อยากแค่ชิมแล้วค่ะ”ดวงตากลมโตมองอาหารตรงหน้าด้วยแววตาเป็นประกายแกมพูดเล่น ก่อนจะหยิบแครอทขึ้นมาเคี้ยวเหมือนกระต่าย
“ได้สิคะ หนูใบข้าวตัวเล็กกระจิ๊ดเดียว ต้องทานเยอะๆ นะคะลูก”
“ค่ะคุณแม่ แต่หนูพูดเล่นะคะ เอาไว้ทานพร้อมๆ กับคนอื่นดีกว่าค่ะ”
หลังจากที่ฉันขึ้นห้องนอนไปได้สักพักก็ขอเฮียลงมาช่วยคุณแม่ที่ครัว เพราะเดินทางไม่ได้เหนื่อยอะไรมาก รู้สึกทำตัวไม่ถูกถ้าจะให้นอนอยู่เฉยๆ
“จริงๆ แม่ได้เลือดคุณตามาแค่เสี้ยว แต่รู้มั้ยว่าสีตาเนี่ยชัดมากๆ และซีเวียร์ก็เป็นคนได้ยีนนี้ของแม่ไป” คุณแม่เล่าให้ฟังว่าคุณตาของท
