สักพักต่อมา
“หนูใบข้าว ลองชิมแกงเขียวหวานฝีมือแม่สิคะลูก”
“ขอบคุณค่ะคุณแม่” มือเล็กยกขึ้นไหว้ขอบคุณเมื่อคุณแม่เลื่อนแกงเขียวหวานมาตรงหน้าฉัน “คุณแม่ก็ลองทานปลาทอดกระเทียมนี่ด้วยนะคะ ได้ข่าวว่าหนูเกือบได้ตัดมือทิ้งเพราะเมนูนี้เลย” ฉันตักปลาทอดให้คุณแม่และเฮียซีเวียร์ พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้คนตัวโตที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อ๊ะ! อย่าค่ะน้องใบข้าว คือซีย์เขาไม่ทานปลาค่ะ” พี่เอวาสาวสวยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยขึ้นเสียงดัง ระหว่างที่ฉันตักปลาทอดไปวางลงจานของเฮียซีเวียร์
“เอ่อ...เฮียไม่ทานปลาเหรอคะ หนูไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ ก็วันนั้นเรายังทานด้วยอยู่เลย”ปากเล็กเอ่ยออกไปหงอยๆ แต่ฉันคิดไว้อยู่แล้วล่ะว่าต้องมีบทนี้ เพียงแค่คิดไม่ถึงว่าพี่เอวาจะออกตัวแรงไม่เกรงใจคุณแดเนียลที่นั่งอยู่ข้างๆขนาดนี้
“ปลาตัวนี้ใช่มั้ย ที่มันสะบัดน้ำมันโดนมือหนู เดี๋ยวเฮียก็กินมันให้หมดตัวเลย” คนตัวโตพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก ตัก
