18.00น.
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ประตูห้องทำงานบานใหญ่ถูกเคาะสองสามทีจากคนด้านนอก ก่อนที่ลูกน้องคนสนิทของผมจะเปิดมันเข้ามา
“ยาที่ให้ซื้อครับนาย”
“....” นัยน์ตาคมที่กำลังจับจ้องอยู่บนจอไอแพด ละสายตาไปยังถุงยาที่ไอ้จอมทัพวางลงบนโต๊ะทำงานของผมเล็กน้อย
“นายจะให้ผมจัดโต๊ะอาหารเลยมั้ยครับ”
“อืม ตั้งโต๊ะเลย เดี๋ยวฉันไปปลุกใบข้าวให้ลงไปทาน”
“เอ่อ นายคิดจะเลี้ยงดูเธอจริงๆ หรือแค่ใช้เธอ...”
“...” ผมเงยหน้าขึ้นสบตาของจอมทัพนิ่งๆ ในขณะที่มันยังพูดไม่จบด้วยซ้ำ ซึ่งผมเข้าใจดีว่าทำไมมันถึงถามออกมาแบบนี้
“ผมก็แค่เป็นห่วง”
“ฉันรู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่”
"คุณแดเนียลติดต่อมา บอกว่าต้องการคุยกับนายก่อนวันงานครับ"
"ฮึ! กูอุตส่าทิ้งทุกอย่างให้แล้ว นี่มันคิดจะเอาอะไรกับกูอีกวะ"
"ถ้ายังกัดไม่ปล่อยแบบนี้ นายจะทำยังไงต่อไป"
"ปล่อยมัน หมาลอบกัดอย่างมัน ทำอะไรกูไม่ได้หรอก"
“ครับนาย” จอมทัพก้มศีรษะให้ผมจากนั้นก็
