หลังจากงานเลี้ยงจบลง แขกเหรื่อต่างทยอยกันกลับจนหมด ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงัดในคฤหาสน์กว้าง มีเพียงข้าวฟ่างที่ยังคงขะมักเขม้นเก็บแก้วและจานอาหารอยู่ในโถงใหญ่ที่เคยครึกครื้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
“มาจ้ะ หนูฟ่าง เดี๋ยวป้าเก็บเอง แค่อันนี้ก็หมดแล้ว จะได้ไปล้างจานต่อ”
เสียงป้าแม่บ้านเอ่ยขึ้นด้วยความเอ็นดู ข้าวฟ่างส่ายหน้าเบา ๆ พร้อมส่งยิ้มบาง ๆ “ขอบคุณค่ะป้า แต่ค่อยล้างตอนเช้าก็ได้ค่ะ ดึกมากแล้ว ป้าพักเถอะค่ะ เช้ามายังต้องทำอาหารให้ลมกับพี่ใต้ฝุ่นอีก”
“โอเคจ้ะ งั้นป้ามาตอนเช้านะ”
“ค่ะ”
ข้าวฟ่างมองตามหลังป้าแม่บ้านที่เดินหายไป ก่อนจะหันมาสนใจเพื่อนสนิทที่เมาจนหลับสนิทอยู่บนโซฟาหรู
“ลม ตื่นไปนอนในห้องดี ๆ”
มือเล็กแตะเบา ๆ ที่ใบหน้าของลมเหนือ แต่ไม่มีท่าทีว่าเจ้าตัวจะรู้สึกตัวแม้แต่น้อย
“กินไปนิดเดียว น็อกไปแล้ว… ส่วนผู้เป็นพี่ก็มัวแต่กินเหล้า คั่วหญิง”
สายตากลมโตเหลือบขึ้นไปยังชั้นสองของ
