เสียงตะโกนดังมาจากบ้านข้างๆ
“ใครน่ะ!?”
ข้าวฟ่างสะดุ้ง หันขวับไปมองตามเสียง เท้าเล็กก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ ประตูบ้านเธอยังเปิดกว้าง ทำให้มองเห็นเงาร่างของใครบางคนกำลังเดินตรงเข้ามาด้วยฝีเท้าหนักแน่น
เพียงไม่นาน ประตูก็ถูกเปิดออก
“หนูเป็นใคร?”
เสียงเข้มของหญิงวัยกลางคนดังขึ้น พร้อมกับดวงตาที่มองสำรวจเธอจากศีรษะจรดปลายเท้า ใบหน้าของหญิงตรงหน้าดูมีอายุราว 45 ปี ดวงตาคู่นั้นแสดงความสงสัยและตกใจอยู่ในที
เจ้าของใบหน้าสวยกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะค่อยๆ เอ่ยแนะนำตัว
“หนู…หนูชื่อข้าวฟ่างค่ะ”
แววตาของหญิงตรงหน้าสั่นไหวทันที
“ข้าวฟ่าง? เดี๋ยวนะ… หนูเป็นลูกของวิกานดา ใช่หรือเปล่า?”
เสียงของเธอสั่นเล็กน้อยขณะถาม ราวกับว่าไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังเห็นภาพหลอนหรือความจริง
ข้าวฟ่างเบิกตากว้าง ผู้หญิงตรงหน้ารู้จักแม่ของเธองั้นเหรอ?
“ค่ะ คุณรู้จักแม่หนูเหรอคะ?”
เพียงเท่านั้น หญิงวัยกลางคนก็ยกมือขึ้นทาบอ
