ข้าวฟ่างตื่นแต่เช้าตรู่ มาช่วยป้าแม่บ้านล้างจานกองโตที่เหลือจากงานเลี้ยงเมื่อคืน แม่เคยสอนเธอไว้เสมอว่า “อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น” แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ เธอจะต้อง ยอมเป็นควายให้ลูกท่านเล่นเองแทน
“เฮ้อ…” เธอพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ พลางเช็ดจานให้แห้ง สายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ตลอดทั้งคืนแทบไม่ได้นอนดี ๆ เพราะในหัวมีแต่ภาพสัมผัสบ้า ๆ ของใต้ฝุ่นที่ติดค้างอยู่ไม่ยอมเลือนหาย ทำไมต้องไปคิดถึงคนเลวแบบนั้นด้วยนะ! เธอเม้มปากแน่น รู้สึกหงุดหงิดตัวเองขึ้นมาเสียเฉย ๆ
“หนูฟ่างมีธุระหรือจ้ะ?” เสียงของป้าแม่บ้านดังขึ้นข้าง ๆ ทำให้ข้าวฟ่างสะดุ้งออกจากภวังค์
“คะ? อ๋อ ค่ะ! พอดีฉันต้องไปเซ็นสัญญาจ้างงานน่ะค่ะ”
“โอเคจ้ะ ถ้างั้นที่เหลือป้าจัดการเอง หนูไปเถอะลูก”
“ขอบคุณค่ะป้า แต่ก่อนอื่น หนูขอเอาเครื่องดื่มแก้แฮงค์ไปให้ลมก่อนนะคะ น่าจะตื่นแล้วแหละ” เธอว่าพลางเดินไปหยิบเครื่อง
