เช้าวันต่อมา ภายในผับ Zero One Club
ผู้จัดการร้าน พร้อมกับพนักงานครัวเดินเข้ามาเตรียมของสำหรับคืนนี้ตามปกติ โดยบางคนเริ่มจัดวัตถุดิบที่มีอยู่ ส่วนผู้จัดการเองก็มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของซีโร่ เพราะต้องเขียนรายการเบิกของเพิ่มเติม
เมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป…
“กรี๊ดดดดด!!”
เสียงหวีดร้องของผู้จัดการดังลั่นจนพนักงานที่อยู่ด้านนอกสะดุ้งโหยง วิ่งเข้ามาหา พลางหันมามองกันเป็นตาเดียว
“ผะ…ผีเหรอวะ!?”
ข้าวฟ่างที่นอนขดอยู่บนเตียงกะพริบตาปริบ ๆ ด้วยความงุนงง เธอสะดุ้งตื่นเพราะเสียงกรี๊ดเมื่อครู่ ก่อนจะเห็นผู้จัดการถอยหลังไปเกาะแขนพนักงานคนอื่น ๆ ด้วยท่าทีขวัญเสีย
“เอ่อ… ฉันยังไม่ตายนะคะ” ข้าวฟ่างพูดเสียงเบา พลางยกมือขึ้นโบกเบา ๆ เป็นเชิงบอกว่าเธอยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ
ผู้จัดการที่ยังใจสั่น หอบหายใจแรง ๆ ก่อนจะตั้งสติแล้วมองเธอเต็มตา “เวรเอ๊ย! นึกว่าผี! นอนอยู่ตรงนี้ได้ไงยะ!”
ข้าวฟ่างขยับตัวลุกข
