เมื่อมาถึงหน้าห้องทำงานของซีโร่ มือเล็กผลักประตูเข้าไป ข้าวของทุกอย่างยังคงจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ เสื้อช็อปวิศวะเครื่องกลสีแดงยังคงแขวนอยู่ด้านหลังอย่างเด่นชัด แต่สิ่งที่แปลกปลอมและไม่ควรจะอยู่ในห้องนี้กลับเป็นใต้ฝุ่น
“เรียบร้อยแล้วเหรอ?” ซีโร่เอียงคอถามด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
ข้าวฟ่างก้มหน้าหลบสายตาทันที เธอไม่อยากแม้แต่จะเห็นหน้าของใต้ฝุ่น “เรียบร้อยค่ะ”
“อืม” ซีโร่พยักหน้ารับรู้
“ฉันแค่จะมาบอกพี่ซีโร่ว่า เดี๋ยวจะกลับแล้วค่ะ”
“อือฮึ ให้ไปส่งไหม? ฉันกำลังจะกลับบ้านพอดี”
ข้าวฟ่างเงยหน้าขึ้นมองเขาเล็กน้อย ก็ดีเหมือนกัน ประหยัดได้ก็ต้องประหยัด
“ได้ค่ะ”
ทว่าเสียงทุ้มต่ำของใครบางคนก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน
“มึงไม่ต้องลำบาก เดี๋ยวยัยนี่กลับกับกู”
“หืม?” ซีโร่เลิกคิ้วมองเพื่อนสนิทอย่างแปลกใจ
ใต้ฝุ่นพิงตัวกับโต๊ะทำงานของซีโร่ พลางกอดอกมองข้าวฟ่างด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ “เออ ก็กูเห็นมึงจะไปธุระที่บ้านต
