“จำไว้นะ ทุกอย่างในร้านมันคือต้นทุน ไม่ใช่ของเล่น!”
คำพูดดุ ๆ ไล่ตามหลังมา ทำให้ข้าวฟ่างเดินคอตกไปยังโซนเครื่องดื่ม
เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยบอกเมย์ รุ่นพี่ในร้านด้วยเสียงแผ่วเบา “ผู้จัดการให้ฉันมาทำตรงนี้แทนค่ะ”
เมย์ที่ได้ยินถึงกับเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ ก่อนจะกอดอก มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วแค่นหัวเราะเบา ๆ
“แค่ดูจากชุดเสื้อผ้า ก็รู้แล้วว่ามาเป็นเด็กเสิร์ฟไม่ได้หรอกมั้ง อย่างเธอน่ะ เหมาะกับการเป็นเด็กล้างจานมากกว่า”
คำพูดถากถางนั้นทำให้ข้าวฟ่างกำมือแน่น แต่เธอเลือกที่จะเงียบ ไม่อยากมีปัญหา โดยเฉพาะตอนที่ยังอยู่ในช่วงฝึกงาน
แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะไม่เข้าข้างเธอเลย เพราะฝน เพื่อนสนิทของเมย์ กลับพูดเสริมขึ้นมาอีก
“คุณหนูตกอับทำงานไม่เป็นสักอย่างแบบนี้ โชคดีมากแล้วนะที่ซีโร่รับเธอเข้ามา แต่ก็โชคร้ายอย่างหนึ่งนะ…” ฝนหยุดเว้นช่วงก่อนจะยิ้มเยาะ
“ไม่รู้ว่าฝึกงานจะผ่านหรือเปล่า หรือจะโ
