“ลมเหนือ!!!”
เสียงตะโกนของใต้ฝุ่นดังลั่นไปทั่วบริเวณ ร่างสูงพุ่งเข้าไปคุกเข่าข้างน้องสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นถนน หัวใจของเขากระหน่ำเต้นแรงจนแทบระเบิดออกมา มือใหญ่สั่นเล็กน้อยขณะสัมผัสที่ตัวของลมเหนือเพื่อดูอาการ
“เหนือ! ได้ยินพี่ไหม!? ลืมตาสิ!!”
แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ… ไม่มีแม้แต่การขยับตัว
เลือดสีแดงเข้มไหลซึมออกจากศีรษะและขา ร่างของน้องสาวที่เคยสดใสกลับดูอ่อนแรงและไร้ชีวิตชีวา
ข้าง ๆ กันนั้น ข้าวฟ่างยังคงนั่งช็อก ดวงตาเบิกกว้าง ริมฝีปากสั่นระริก น้ำตาไหลลงมาเป็นสาย เสียงสะอื้นดังเป็นจังหวะ เธอเหมือนคนที่ถูกดูดเอาวิญญาณออกจากร่าง
“เรียกรถพยาบาลยัง”
ชายหนุ่มพูดพลางเหลือบไปมองเธออีกครั้ง แต่คนตัวเล็กยังคงช็อคไม่หาย และแล้วความโกรธได้แล่นพล่านขึ้นมาจนสุดขีด
“กูถามว่าโทรเรียกรถพยาบาลหรือยัง!?”
เสียงตวาดดังลั่นจนข้าวฟ่างสะดุ้งเฮือก ดวงตากลมโตกะพริบถี่ ๆ ด้วยความตื่นตระหนก ริมฝีปากเม้
