บรืน! เอี๊ยด!
เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม ก่อนที่รถคันหรูจะพุ่งเข้ามาจอดสนิทบริเวณหน้าบ้านตระกูลวรรธนะเดช ท่ามกลางความเงียบสงัดของบรรยากาศยามดึก
“ลงไปสิ นิ่งทำไม?” ใต้ฝุ่นพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยแรงกดดัน ขณะที่ข้าวฟ่างยังคงนั่งนิ่ง กุมมือเข้าหากันแน่น ดวงตากลมสั่นไหวคล้ายมีคำพูดมากมายอยู่ในใจ แต่กลับลังเลที่จะเอ่ยออกมา
“พี่ใต้…”
“อะไร?”
“เรื่องที่ฉันทำงานที่ผับ… อย่าบอกลมเหนือได้ไหม?” เสียงหวานเอ่ยขอร้องอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
ใต้ฝุ่นปรายตามองเธอ ก่อนจะยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ได้ เพราะเรื่องของเธอมันไม่เกี่ยวกับฉัน” เขาตอบเสียงราบเรียบ ทว่าท้ายประโยคกลับแฝงความเย็นชา “แต่ฟังให้ดี ห้ามทำอะไรให้ลมเหนือเดือดร้อน หรือไม่สบายใจเด็ดขาด ถ้าฉันรู้ว่าเธอทำ ฉันจะไล่เธอออกจากบ้านทันที”
คำพูดนั้นทำให้ข้าวฟ่างเม้มปากแน่น เธอรู้ดีอยู่แล้ว ว่าสำหรับใต้ฝุ่น เธอคงเป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์ชั่วคราวของเขาเท่า
