สาวน้อยส่ายหน้าน้อยๆ คล้ายกับยังไม่อยากจะเชื่อ
“แต่คุณภามเคยบอกว่าเกลียด... เกลียดฉัน... เกลียดฉันมาตลอด”
“นั่นมันก็แค่การปกป้องตัวเองของผู้ชายโง่ๆ คนหนึ่งเท่านั้น” คนตัวโตเค้นเสียงขมขื่นออกมา บอกให้รู้ว่าเขาชิงชังตัวเองมากแค่ไหนในขณะนี้
“คุณภาม... รักฉันจริงๆ นะคะ”
“ถ้าไม่รัก ฉันจะตามหึงตามหวงเธอทำไมกันล่ะ เธอก็เห็นนี่”
เป็นครั้งแรกที่รำไทยยิ้มได้อย่างแท้จริง หล่อนกอดร่างกำยำเอาไว้แน่น จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองพ่อสามีสุดที่รักด้วยสายตาหวานฉ่ำ น้ำตาเอ่อล้นขอบตาซ้ำอีกครั้ง
“ขอบคุณ... ขอบคุณมากค่ะคุณภาม... ขอบคุณที่รักฉัน ขอบคุณที่รักรำไทย...”
ชายหนุ่มกอดตอบ พลางจูบเบาๆ ที่กลางศีรษะทุยสวย “ก็เธอทั้งน่ารัก ทั้งหวานไปทั้งตัวแบบนี้ ผู้ชายที่ไหนไม่รักก็โง่เต็มทีแล้วล่ะ”
“แน่ใจนะคะว่าคุณภามไม่ได้ฝืนใจ...”
“คนอย่างฉันใครก็บังคับไม่ได้ถ้าฉันไม่ต้องการ แต่เพราะฉันต้องการเธอไง ฉันถึงทำทุกอย่
