มารันเดินมาหยุดที่หน้าบ้านพักของโรมพัทในเวลาสิบโมงตามที่หล่อนได้นัดกับเขาไว้เมื่อวานนี้ ทั้งๆ ที่พยายามปั้นหน้าปั้นตาให้เรียบเฉย บอกตัวเองให้ลืมเรื่องราวเมื่อวานนี้ซะ แต่พอได้เห็นใบหน้าหล่อลากดิน กับเรือนกายแสนสมบูรณ์แบบของเขาในระยะใกล้ชิดอีกครั้งหนึ่งเท่านั้น ภาพความสนิทสนมที่เกิดขึ้นเมื่อวานก็ระเบิดขึ้นมาในสมองซ้ำแล้วซ้ำอีก แถมยังชัดแจ๋วอีกต่างหาก แก้มนวลแดงระเรื่อเมื่อสบประสานสายตากับผู้ชายที่หล่อยิ่งกว่าเทพบุตรกรีกตรงหน้า หัวใจของหล่อนเต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกถึงความคลั่งไคล้ที่มีต่อเขานั้นมันรุนแรงขึ้นทุกขณะ แต่เขาสิ... ดูสีหน้าพ่อเจ้าประคุณทูนหัวสิ ไม่มีร่องรอยว่าจะจดจำเรื่องราวเมื่อวานได้เลย เขาเย็นชา เฉยชา และทำตัวห่างเหินเฉกเช่นทุกวัน นี่เขาไม่รู้สึกรู้สากับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเลยหรือไงนะ มารันคิดอย่างขุ่นเคือง และนั่นทำให้หล่อนอดพาลพาโลกับผู้ชายตรงหน้าไม่ได้
“แต่งตัวอย่างนี้
