จุดกลับใจ
30
PUIFAI - จุดบอบบาง
ไม่รู้ว่าฉันหิวมากรึเปล่า แกงเขียวหวานอร่อยจริงๆ ฉันกินหมดเกลี้ยงจนปุยนุ่นวางไอแพดปรบมือให้
“แมแม่เก่งๆ กินข้าวหมดจะได้โตเร็วๆนะคะ”
“แม่เหนื่อยมากเลยปุยปุย” ฉันตัดพ้อกับลูก ขณะที่เอิงนั่งมองหน้าฉันแล้วอมยิ้ม
“พอพ่อก็เหนื่อย พอพ่อทำงานทั้งวันเลย ขยันเหมือนแมแม่เลย หนูภูมิใจสุดๆ”
“จ้ะ เป็นไงบ้างล่ะเรา หายป่วยรึยัง ถ้าหายแล้วพรุ่งนี้ไปโรงเรียนนะคะ โอเคไหม” ปุยนุ่นทำนิ้วโอเค
“ไปก็ได้ค่ะ พอพ่อบอกว่าหนูต้องย้ายห้อง ห้องใหม่ดีกว่าเหรอคะแมแม่” ฉันมองหน้าเอิง ก่อนที่เขาจะพยักพเยิดหน้าบอกว่าบอกลูกไปแล้ว ต่อไปนี้ฉันมีหน้าที่เสริม
“ดีกว่าค่ะ ห้องนั้นมีเอริณเรียนด้วยนะคะ”
“เอริณ...”
“เอริณลูกสาวน้าเอวาที่เราเจอวันนั้นไง”
“จำได้ค่ะ เอริณใจดี”
“เคยเล่นด้วยกันเหรอคะ?” ปุยนุ่นพยักหน้าหงึกๆ
“ตอนหนูเป็นแผล เอริณอยู่กับคุณหมอ เอริณมาเป่าเพี้ยงๆให้ด้วย”
น่ารักจัง
