จุดกลับใจ
21
PUIFAI - จุดที่เป็นครอบครัว
ปุยนุ่นเผยยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายสดใสขึ้นมาทันที
“จริงเหรอคะแมแม่ แมแม่อย่าโกหกเด็กนะคะ ไม่งั้นหนูจะเสียใจมาก”
ฉันยิ้มตอบลูกแล้วยกมือลูบหัวเธอเบาๆ
“จริงค่ะ พอพ่อกลับมาแล้ว”
เท่านั้นแหละ ปุยนุ่นโผมากอดฉันเลยสองเท้าเธอกระโดดย่ำอยู่กับที่อย่างดีใจ
“หนูดีใจๆ หนูอยากเจอพอพ่อ หนูอยากเจอพอพ่อแล้ว”
ถึงเวลาแล้วสินะ ฉันทำถูกแล้วล่ะที่วางทิฐิตัวเองลงและถือความสุขของลูกเป็นหลัก ระหว่างเราจะเป็นยังไงก็ช่าง ลูกต้องมาก่อน เพราะปุยนุ่นต้องการแบบนั้นจริงๆ ต่อไปนี้ฉันจะหลับหูหลับตา ทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป ส่วนเอิงก็เป็นได้แค่พ่อของลูกเท่านั้น
ฉันจะไม่มีวันรักเขาอีก ถึงแม้ว่าเราจะทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ มีหัวใจดวงเดียวกันคือปุยนุ่นก็ตาม
ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้มแล้วผละออกมามองหน้าลูก ลูกสาวฉันไม่หุบยิ้มเลยเธอมีความสุขมาก
“ไปหาพอพ่อกันค่ะ”
เมื่อเธอพยักหน
