@บนรถ
ครืดด ครืดด
เสียงโทรศัพท์ของคนตัวเล็กสั่นไม่หยุดหลังจากที่โดนลากให้ออกมากับเขา
"ใครโทรมา" ริมฝีปากหนาถามขึ้น ริชชี่ก็เงียบไม่ตอบ มาร์ตินที่เห็นแบบนั้นเลยไม่อยากจะโมโหใส่อีกคนจึงจอดรถเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เพื่อเอามาดู แล้วใบหน้าหล่อพลันต้องนิ่งไป
แม่
"เอาคืนมา" หญิงสาวเอ่ยบอกคนตรงหน้าเสียงนิ่ง แต่เขาก็ไม่สนใจกดรับสายไปทันที
"นาย!"
"ฮัลโหล ว่าไงครับ"
(มาร์ตินเหรอ)
"ครับ"
(ช่วยมาส่งริชชี่ได้ไหมที่บ้านน้า)
"ผมไม่สะดวกครับ"
(งั้นอยู่ที่ไหน เดี๋ยวน้าให้คนไป...)
"ผมไม่สะดวกจะให้ใครมาเอาริชชี่ไปจากผมเลยสักคนครับ..."
"...เข้าใจที่ผมพูดรึเปล่า" คนตัวสูงเอ่ยบอกปลายสายเหมือนปกติ แต่มันกลับไม่มีสิ่งนั้นอยู่เลย มันคือน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเขาหมายถึงอะไร
(น้าเข้าใจ แต่...น้าว่า มาร์ตินมาช้าไป)
"ผมไม่สนใจครับ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว..."
"...ริชชี่ก็เป็นของผมอยู่ดี" พูดจบ มือหนาจึงกดตัดส
