วันต่อมา...
ดวงตาคมค่อย ๆ ลืมขึ้นมาด้วยความงัวเงียก่อนจะปรับโฟกัสมองหาคนตัวเล็กที่ควรจะนอนอยู่ข้างเขา
"ริชชี่" ปากหนาเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียงหรูเพื่อเดินตามหาร่างบางทันทีอย่างรีบร้อน มาร์ตินเดินรอบห้องนอนสีหน้าเริ่มเครียดก่อนจะชะงักไปเมื่อเปิดประตูออกแล้วพบหญิงสาวนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟากลางห้อง
"เธอ..." คนตัวสูงพูดพลางเดินตรงเข้าไปดึงอีกฝ่ายมากอด
"...ตกใจหมด นึกว่าเธอจะหนี" มาร์ตินเอ่ยเสียงเบา เพราะช่วงนี้เขาจิตใจไม่ดีสักเท่าไหร่ รู้สึกเหมือนอารมณ์ตัวเองมันสวิงไปหมด อยู่ ๆ ความนึกกลัวอีกคนจะไม่ให้อภัยและหนีหายจากชีวิตก็เข้ามาในใจ เพราะรู้ดีว่าทำสารเลวอะไรกับริชชี่ไว้มาก
"..." ร่างบางก็ยืนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดแกร่ง
เงียบ ภายในห้องมีแต่เพียงความเงียบ ทั้งหญิงสาวและคนตัวสูงไม่มีใครคิดที่จะพูดหรือเอ่ยอะไรออกมา จนกระทั่ง...
"เมื่อคืนนายเมาจริง ๆ รึเปล่า" ริมฝีปากบางตัดสินใจถามขึ้น เขาก็ผละออ
