เอี๊ยด!
รถหรูขับเข้ามาจอดยังบริเวณตึกคณะเรียนของร่างบางที่เอาแต่ทำหน้ายู่ไม่หยุด
"เลิกทำหน้าแบบนั้นสักทีได้ไหมวะ" ปากหนาอดที่จะพูดออกมาไม่ได้
"เรื่องของฉัน!"
"จะโกรธอะไรนักหนา"
"นั่นมันกระโปรงตัวโปรดของฉัน"
"ทำไม ใส่มันมาเรียนแล้วเธอจะบินได้รึไง"
"ฮึ่ย! เงียบไปเลย"
"เธอนั่นแหละเงียบไปเลย ผัวห้ามเนี่ยฟังบ้างไหม"
"..." คนตัวเล็กก็นิ่ง
"มันสั้นไปริชชี่" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยออกมาน้ำเสียงจริงจัง
"ปกติฉันก็ใส่แบบนี้"
"แต่ตอนนี้เธอมีฉันแล้วไง ฉันไม่ชอบให้ใครมามองขาอ่อนเมียตัวเอง เธอเป็นเมียฉัน ฉันมองได้คนเดียว"
"อย่ามาเอาแต่ใจ"
"หรือจะให้...เอาแต่เธอ?"
"..." ร่างบางก็นิ่ง
"ขอร้องเลย อย่าใส่สั้น ๆ แบบนั้นให้ฉันเห็นอีก"
"แล้วจะเอายาวแค่ไหน"
"เลยเข่า"
"ใส่เองเถอะแบบนั้น"
"หึ ต่อปากต่อคำดีจริงนะ" แล้วคนตัวสูงก็หัวเราะยิ้มออกมาด้วยท่าทีมีความสุขที่ได้ถกเถียงกับหญิงสาว
"ใส่แบบไหน
