เว่ยซือหลางตื่นแต่เช้า ให้คนเตรียมอาหารให้นาง แต่ทว่าเขาก็แอบดูนางอยู่ห่าง ๆ ไม่กล้าเข้าไปรบกวน วันนี้นางออกไปที่โรงน้ำชาฮวาฉา เขาก็ตามไปด้วยเช่นกัน แต่ทว่าเข้าไปนั่งในร้านเพียงอย่างเดียว มิได้กวนใจนาง
ลูกค้าในร้านน้ำชามีแต่คนเดินทาง กับพ่อค้าคารวานที่แวะมาที่ตงอี้ แล้วก็ติดใจชาเลิศรสและแน่นอนว่าเป็นผู้ชายเป็นส่วนใหญ่
คนที่นั่งฟึดฟัดอยู่ที่โต๊ะก็ได้แต่ข่มใจไว้
“นายหญิงคนงาม ขอชาน้ำค้างหอมหมื่นลี้ได้หรือไม่” บุรุษผู้ไม่กลัวตายกล่าวออกมา ทำเอาเว่ยซือหลางที่อดข่มใจอยู่นานระเบิดขึ้น
“มีแต่ชาธรรมดาจะกินหรือไม่กิน”
เสียงห้าวตะโกนลั่น จะมาชาน้ำค้างหอมหมื่นลี้อะไรกันเล่า นั้นเป็นชาที่นางควรจะทำให้เขาดื่มเพียงผู้เดียวไม่ใช่หรอกหรือ การที่นางเปิดร้านเช่นนี้เขาที่เป็นสามีก็หึงหวงเช่นกัน
ภรรยาออกจะงดงาม บุรุษผู้นี้ไม่คิดว่านางจะมีสามีแล้วอย่างหรืออย่างไร
“เจ้า...! เจ้าเป็นใครกัน”
“ข้าก
