สองวันต่อมา
อะอายใช้ชีวิตอยู่ที่คอนโดของเขา โดยมีเขาอยู่ด้วยแล้วดูแลเธออยู่ตลอด จนกระทั้งตอนนี้หญิงสาวหายเป็นปกติแล้ว ช่วงล่างที่เจ็บระบบในตอนนั้นก็ดีขึ้นมากจากการช่วยทายาให้เธอตลอดจากเขา นิกดูแลหญิงสาวไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักวัน แล้ววันนี้เองก็เช่นกัน ทั้งสองคนนั่งทานอาหารเช้าด้วยกันอยู่
“ เมื่อวันนั้นที่เฮียนิกมีเรื่องจะคุยกับอะอาย คือเรื่องอะไรเหรอคะ เราสองคนคุยกันได้รึยัง ”
เสียงหวานใสของอะอายถามคนตรงหน้าตัวเองออกมา เพราะเมื่อวันนั้นเขาเป็นคนพูดเองว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ แต่ต้องรอให้เธอหายดีก่อน
“ กินข้าวให้เสร็จก่อน ฉันไม่คุยเรื่องสำคัญเวลากินข้าว ”
นิกบอกกับเธอออกมา เพราะเรื่องนี้ สำคัญพอสมควรและมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขาคนเดียว มันขึ้นอยู่กับเธอด้วย ว่าเธอจะเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขารึป่าว
“ โอเคค่ะ ถ้าคุยจบแล้ว วันนี้เฮียนิกไปส่งอะอายใช่มั้ย ”
เธอถามเขา เพราะว่าเธอเองก็คิดถึง
