“นีน่า...นีน่า...คุณไม่เจ็บใช่มั้ย?”
เขาถามเสียงหอบ สะโพกของเขายังขยับและแม้ร่างงามจะอยู่เหนือตัวเขาแต่คลีฟรู้ดีว่าตอนนี้เขาต่างหากที่เป็นผู้ควบคุมทุกอย่าง เขาเริ่มบังคับมือตัวเองไม่ให้กระทำสิ่งที่อยู่นอกเหนือจิตใจ บังคับให้มันสัมผัสและลูบไล้ โลมเล้าเธอได้เหมือนอย่างที่เขาเคยทำ นิตาส่ายหน้าและจูบบนหน้าผากของเขา
“นิดหน่อยค่ะ คลีฟ...มันยัง...เจ็บนิดหน่อย”
“ผมจะทำให้มันเบาที่สุด...โอ...ผมกำลังอยู่ในตัวคุณ...พระเจ้า...นีน่า...ผมอยากรักคุณ...ให้มากกว่านี้”
เหมือนมีรอยยิ้มระบายอยู่บนริมฝีปากหยักหนาแม้ใบหน้าของเขายังเคียดเข้ม มือแกร่งกดตรงสะโพกให้แกนกายของร่างงามยิ่งแนบชิดและเปิดรับตัวเขาที่แทรกผ่านเข้าไปลึกล้ำยิ่งกว่าเดิม แก่นกายแกร่งทะยานลึกสู่หลืบเร้น ยิ่งลึกมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งถูกบีบเค้นมากเท่านั้น
คลีฟไม่ได้สำเหนียกถึงความเจ็บที่มาจากรอยแผลบนหลังมือ เขาลูบไล้ตัวเธอและสัมผัสผิวนุ่มลื่นท
