นิตาเหลือบมองเขา สายตาของคลีฟสะท้อนประกายที่ทำให้เธอหวั่นหวาม เขาเลื่อนมือขึ้นมาลูบบนไหล่กลมกลึงเบา ๆ นิตาขนลุกรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนแล่นไหลมาจากปลายนิ้วแกร่ง ร่างบางชันเข่าเข้าไปชิดหน้าอกมากกว่าเดิม คลีฟบิดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มน้อย ๆ
“คุณหนาวหรือ?”
“ค่ะ...ฉันรู้สึกว่า...มันหนาว”
“คุณต้องรู้สึกอย่างนั้นอยู่แล้วนีน่า เพราะอเมริกากำลังจะเข้าสู่ฤดูหนาว”
นิตาหันหน้าออกไปยังผนังห้องซึ่งกรุกระจกทำให้มองเห็นทัศนียภาพเบื้องนอกของสายน้ำที่กำลังไหลเอื่อย หญิงสาวถอนใจบางเบา “ฉันอาจจะกลับเมืองไทยเสียก่อนที่จะได้เห็นหิมะตกที่นี่”
“เดือนหน้าคุณอาจได้เห็น...ตอนนี้คุณหนาวมากหรือเปล่า?”
นิตาหันกลับมาเมื่อคลีฟขยับตัวเข้าหาและคราวนี้เขาเป็นฝ่ายดึงแขนเรียวราวลำเทียนที่กอดเข่าตัวเองไว้แน่นออกพร้อมทั้งดึงเรียวขาของเธอที่ชันไว้พาดบนสะโพกสอบหนา หญิงสาวแสดงอาการตกใจเมื่อเธอต้องเผชิญหน้ากับร่างสูงใหญ่ที่
