ทุกวันลลิษาก็ไปทำงานปกติโดยไปและกลับกับน้ำมนต์ เพื่อเป็นเป้าล่อให้กับปรินดาและพวก โดยที่มีจื่อ
หลิง คอยประกบตามอยู่ห่าง ๆ
วันนี้ก็เช่นเคย แต่ลลิษาให้ลี่หยางไปกับจื่อหลิง ส่วนตัวเองไปกับน้ำมนต์แค่สองคน ส่วนคนที่ประกบตามเมียและลูกทุกวันก็ต้องแปลกใจ ทำไมจู่ ๆ ถึงแยกจากกัน
“นั่นเธอจะไปไหน” ปรินทรกล่าวอย่างรู้สึกหงุดหงิดที่เมียรักแยกกับลูก
เขาไม่ชอบให้ลูกไปอยู่กับคนอื่นแบบนี้เลย หากจะไปไหนก็ควรบอกเขาสักหน่อย ให้เขาดูแลลูกเองก็ได้ ไม่เห็นต้องรบกวนคนอื่นเลยสักนิด
“ลิษา แกว่ามันจะลงมือวันนี้เหรอ”
“คนของเราบอกว่ามันจ้องฉันทุกวันนี่นะ วันนี้เราก็เปิดช่องให้มันจัดการจะได้จบ ๆ”
“ฉันกลัวนะแก” น้ำมนต์ขับรถด้วยมือสั่นใจสั่น
“ไม่ต้องกลัว คนของเฮเดนจะมาจัดการพวกนั้น และบอดี้การ์ดของฉันจะตามประกบไม่ห่าง”
“แกมั่นใจนะ”
“อื้อ”
เมื่อเวลาโพลเพล้ เธอขับรถเข้าซอยในที่ค่อนข้างเปลี่ยว แล้วทำทีเป
