เมื่อรถจอดนิ่งสนิททั้งคู่ก็โดนลากตัวออกไปในบ้านที่ตั้งอยู่ในซอยเปลี่ยวลึกหลังหนึ่ง สภาพบ้านเก่าและรกร้างเต็มทีคล้ายกับไม่มีคนอยู่มานาน
สายตาพยายามสอดส่องไปยังบริเวณใกล้เคียง ก็ไม่พบเพื่อนบ้านอยู่ในนั้น
แต่สภาพของคนรักนั้นยังไม่ฟื้นจนเขารู้สึกเป็นห่วงเต็มที
พวกมันจับเขาไปขังไว้ในห้องแล้วก็ออกไปข้างนอก เมื่อมันออกไปเขาก็พยายามดิ้นรนให้หลุด จนขยับไปใกล้เธอและปลุกให้เธอตื่น
กะ...กรี...!
ชู่ว์!!!
ลลิษารู้สึกตัวในความมืดทำให้เธอกลัวเมื่อมีอะไรขยุกขยิก อยู่ด้านหลัง แต่เมื่อเป็นเสียงเขาเธอกลับเบาใจอย่างบอกไม่ถูก และหุบปากฉับพลัน
“คุณ...ที่นี่ที่ไหน” ลลิษาพยายามลืมตาปรับแสงในความมืด ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้า
“มีคนใจดีพาคุณกับผมมาฮันนีมูน” เขายังไม่สลดจนเธอต้องค่อนขอด
“พูดเป็นเล่น ใครจับตัวเรามา น้องสาวคุณอีกแล้วเหรอ” ลลิษาพยายามเดาเพราะศัตรูที่เห็นซึ่งหน้าก็มีเพียงคนเดียวเท่านั้นแ
