เมื่อลูกเติบใหญ่ คนเป็นพ่อก็ไปทำงานที่บริษัทได้หลังจากทิ้งให้จื่อหลิงกับปรินดาช่วยกันบริหาร เขาก็เข้ามารับไม้ต่อ
“เด็กชายลี่หยาง” เขาเรียกเช็คชื่อลูก ๆ
“มาฮะ” เด็กชายวัย 7 ขวบเป็นพี่ป.1 แล้วยกมือขึ้นสูงขณะเคี้ยวข้าวตุ้ย ๆ
“เด็กหญิงเลี่ยงจิน”
“มาค่า...!” เสียงหวานของลูกสาววัยห้าขวบกำลังเคี้ยวข้าวเช้าฝีมือแม่เช่นเดียวกับพี่ชาย และทั้งคู่ก็กำลังแข่งกันว่าใครจะกินข้าวหมดก่อน
คนเป็นแม่ระหว่างลูกทานข้าวก็เปียผมให้ลูกสาวไปด้วย เพราะตอนนี้เข้าอนุบาลที่โรงเรียนนานาชาติ ที่สอนสามภาษา มีไทย จีน อังกฤษ เพราะหากหลานพูดภาษาจีนไม่ได้ คุณตาคุณยายจะเอาไปเรียนที่เมืองจีน
ดังนั้นคุณพ่อคุณแม่ก็เลยต้องตามใจคุณตาคุณยาย โดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ
หญิงสาวอุ้มลูกสาวตัวน้อยไปส่งที่รถ ตอนนี้เขาและเธอซื้อบ้านอยู่ด้วยกัน ไม่ได้อยู่คอนโด และไม่อาจจะย้ายกลับไปบ้านชโลธร เนื่องจากมีเรื่องราวสะเทือนใจหลายเหตุการณ์
