คิมหันต์
ผมมองประตูที่ปิดลงตรงหน้าอย่างทำอะไรไม่ได้ ถามว่าเสียใจไหมที่สุดท้ายแล้วปริมระตายังคงปิดประตูทิ้งผมไว้ข้างนอกโดยที่ผมก็เจ็บอยู่ แต่อีกใจหนึ่งผมก็ดีใจนะ ที่เมื่อกี้เห็นแววตารู้สึกผิดและเป็นห่วงที่มองมาที่มือผม ก่อนเธอจะบอกให้ผมไปหาหมอ
“พี่แขวนกับข้าวไว้หน้าห้องนะ ปริมเปิดมาเอาด้วย” ผมบอกคนข้างในไป ก่อนจะแขวนอาหารที่ซื้อมาไว้ที่ประตูก่อนจะเดินกลับไป อย่างน้อยผมก็เอาของที่หยิบไปเมื่อเช้าโยนไปในห้องเธอได้ทัน บวกกับเสียงร้องผมดังขึ้นด้วย ทำให้เธอคงไม่ได้ยินเสียงของที่ผมโยนเข้าไป
ผมเลือกจะกลับห้องตัวเองและไม่ลืมแวะซื้อยาที่ร้านขายยาไปทาด้วย ถึงผมจะเป็นผู้ชายอกสามศอก แต่ผมก็เป็นคนและเจ็บเป็นครับ ไหนจะแผลน้ำร้อนลวกเมื่อเช้าที่ยังไม่ได้ทำอะไรนอกจากเอาน้ำเย็นล้างตอนกลับห้อง แล้วยังต้องมาโดนประตูกระแทกมืออย่างแรงด้วย ดีแค่ไหนที่กระดูกไม่หักหรือร้าว(คิดเอาเองว่าไม่เป็นอะไร)
“พี่ต้องทำยังไ
