ปริมระตา
ปัง!!! หลังจากเสียงปืนดังขึ้นทำให้ฉันต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับร่างสูงที่กอดฉันอยู่ตอนนี้ก่อนจะค่อยๆทรุดตัวลงเรื่อยๆโดยที่ฉันช่วยประคองไว้ไม่ให้ร่างกายเขากระแทกลงไปแรง
“พี่คิม!” ฉันร้องเรียกร่างสูงที่วิ่งมารับกระสุนจากฉันด้วยความตกใจ ความกลัว มันปนเปกันไปหมด
“พี่คิม ไม่ มุกไม่ได้ทำ มุกจะฆ่าอีปริม พี่มาบังทำไม มุกไม่ได้ตั้งใจ!” เสียงที่ดังขึ้น แต่ฉันไม่ได้สนใจจะหันไปมองมันตอนนี้ เพราะคนสำคัญตอนนี้คือพี่คิมหันต์
“พี่ชัย ป้าน้อย ดาว เรียกรถโรงบาลที!” ฉันตะโกนเข้าไปในบ้านเพราะคิดว่าตอนนี้ทุกคนคงได้ยินเสียงของปืนแล้ว
“อีปริม เพราะมึงทำให้พี่คิมต้องเป็นแบบนี้ มึงอย่าอยู่เลย!” แล้วเสียงของไข่มุกก็ดังขึ้นอีก พร้อมกับปืนที่เล็งมาทางฉันที่นั่งประคองพี่คิมหันต์อยู่ที่พื้นพร้อมกับหลับตาเพื่อรับแรงปะทะของกระสุน
ปัง!!! ปัง!!! แล้วเสียงปืนก็ดังขึ้นสองนัด แต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บ หรือว่าจะเป
