(คราม)
วันต่อมา
06.35 am.
ฟึ้บ..
"อื้อ...คุณครามจะไปแล้วเหรอคะ?"
เสียงหวานที่ตอนนี้ติดจะแหบ และผมก็ไม่แปลกใจที่เธอจะเสียงแหบนะเพราะเธอครางไม่หยุด..ครางมากจนเกินไปด้วยซ้ำ
"ครับผมต้องไปทำงาน"
"แต่โรสยังอยากอยู่กับคุณอยู่เลย"
ร่างเพรียวที่ตอนนี้เปลือยเปล่าไปทั้งตัวเดินเข้ามาหาผมที่กำลังหยิบเสื้อมาสวม ก่อนเธอจะโอบเอวผมไว้และชะโงกหน้ามามองผมด้วยรอยยิ้ม
"พี่ครามไม่อยากอยู่กับโรสต่อเหรอคะ เมื่อคืนเราออกจะเข้ากันได้ดี"
"มันยังเร็วไปที่จะเรียกผมว่าพี่นะ"
เธอหน้าเสียเมื่อผมตอบและจับแขนของเธอออก ก่อนจะหันไปมองสบตากับโรสด้วยดวงตาที่ยังคงเห็นโลกเป็นสีขาวดำเช่นเคย...น่าเบื่อจริงๆ
"โรสขอโทษค่ะคุณคราม โรสก็แค่อยากให้เราสนิทกัน"
"ครับ แต่ยังไงผมก็ต้องกลับอยู่ดี"
"โรสจะรอให้คุณครามโทรหานะคะ"
โรสขยับเข้ามากดจูบผมที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบาก่อนขยับออก ผมจึงพยักหน้าให้และเดินหันหลังออกมาแต่ก็ต้
