10.45 am.
"เรื่องทั้งหมดก็เป็นเพราะอย่างนี้แหละค่ะ"
"ครอบครัวเธอเนี่ยนะ...แล้วเธอรู้ตัวไหมว่ามีคนในบ้านเป็นหมอผีหรืออะไรที่เกี่ยวข้องกัน"
ฉันส่ายหน้ามองสบตากับพี่ครามด้วยความสัตย์จริง เพราะตั้งแต่อยู่กับพ่อมาพ่อเองก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะพูดถึงเรื่องของไสยศาสตร์เลย
"โสนไม่รู้เรื่องนี้เลยค่ะ แต่โสนว่าจะโทรหาพ่อหลังจากที่เราคุยกัน"
พี่ครามที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆมีท่าทีคิดหนักอย่างเห็นได้ชัดหลังจากฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ส่วนฉันเองก็ไม่ต่างกัน
"พี่โกรธไหมที่รู้ว่าโสนเป็นสายเลือดของคนที่สาปครอบครัวพี่"
คนข้างๆหันขวับมามองฉันทันทีจนฉันยังตกใจ
"พี่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด นี่มันไม่ใช่เรื่องที่เราควรโดนด้วยซ้ำโสนทั้งๆที่เป็นเรื่องของพวกเขาแท้ๆทำไมไม่แช่งแค่ตัวเองพี่ไม่เข้าใจจริงๆ"
"พี่ใจเย็นๆนะ"
ฉันเอื้อมมือไปจับมือพี่ครามไว้พร้อมกับลูบแขนเขาเผื่อว่าอารมณ์ที่กำลังจะระเบิดของเขามันจะ
