(โสน)
9.15 pm.
แกร๊ง
ฉันมองสบตาพี่ครามหลังจากที่ออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดนอนที่ตัวเองทำใจกล้าเอฟมาใส่เพื่อวันนี้โดยเฉพาะ ด้วยความที่ชุดนอนกระโปรงสีดำลายลูกไม้มันพลิ้วมากซะจนแค่เดินก็สามารถมองเห็นอะไรต่ออะไรข้างใต้นี้ได้หมดแล้ว เพราะงั้นคนขายเลยโฆษณาว่าชุดนอนนี้ถ้าซื้อไปใส่แล้วรับรองว่าไม่ได้นอนชัวร์ๆ
"พี่แทคแคร์พนักงานดีจริงๆเลยนะคะ"
พี่ครามลอบกลืนน้ำลายพร้อมละสายตาจากร่างกายของฉันและเงยหน้ามองฉันที่กำลังเดินไปนั่งลงบนเตียงมองเขาดูรายงานที่พี่คิรินทำสรุปให้ในไอแพดอยู่ เพราะว่าเราหยุดงานกันไปเป็นสัปดาห์พอกลับมาพี่ครามเลยต้องรีบตามงานเพื่อเคลียร์ยอดให้ทันน่ะนะ
"ทำไมจู่ๆถึงชมพี่ล่ะ?"
"โสนยังไม่เคยเล่าให้ฟังสินะว่าโสนเคยเรียนเรื่องของพี่ด้วย"
"หื้ม เรียนเนี่ยนะ"
"อือ ตอนที่ยังเป็นนักศึกษาไงอาจารย์เอาเรื่องของพี่ไปเป็นเคสสตาดี้ในการทำงานจริงด้วย"
"อาจารย์ชื่ออะไรเหรอ?"
พี่ครามวางไอแ
