(โสน)
"เฮ้อ.."
ฉันนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างรถตู้ที่นั่งมากับคุณครามอย่างเบื่อหน่าย ขณะที่ตอนนี้คุณครามกำลังเข้าไปคุยงานกับลูกหนี้ด้านในบ้านของลูกหนี้อยู่ ที่มีเป็นไร่ขนาดใหญ่แต่ไม่ได้ปลูกอะไรและในข้อมูลเห็นว่าเขาค้าไม้เถื่อนกัน ฉันเลยไม่ได้ลงไปแถมยังมีลูกน้องคุณครามที่ฉันไม่คุ้นหน้ามายืนเฝ้ารอบรถอีกเกือบห้าคน
"เบื่อเหรอ?"
และไม่ใช่แค่นั้น เพราะคุณครามยังให้พี่สิงหานั่งคุมฉันในรถอีกคนเหมือนกลัวว่าใครจะเข้ามาเอาตัวฉันไปอีก
"ค่ะ โสนอยากไปทำงานด้วย"
"นั่งในนี้คุณครามจะได้ไม่เป็นห่วง"
"เหมือนโสนมาเป็นตัวถ่วงเลยนะคะเนี่ย" ฉันพูดเสียงเบาและก้มมองมือตัวเองที่กำลังจับกันไว้อยู่ "จริงๆโสนไม่ได้จำเป็นกับงานแบบนี้ด้วยซ้ำ"
"อย่าไปคิดอย่างนั้น ทุกคนก็สำคัญแหละเพียงแต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันอันตราย"
พี่สิงหาตอบกลับมาเสียงเรียบ และเขาคงพยายามแล้วที่จะพูดเพื่อไม่ให้ฉันคิดมาก แต่ฉันดันคิดมากไปแล้วไง
