สองวันต่อมา
7.15 pm.
"รับเครื่องดื่มอะไรเพิ่มไหมคะ?"
ฉันที่กำลังนั่งมองซ้ายทีขวาทีสะดุ้งและหันไปมองแอร์โฮสเตสที่เดินเข้ามาถาม ก่อนเธอจะยิ้มให้อย่างใจดี
"ขึ้นเครื่องครั้งแรกเหรอคะ?"
"ครั้งแรกที่ขึ้นแบบส่วนตัวค่ะ"
"ไม่ต้องตื่นเต้นนะคะ ทานน้ำผลไม้ไหมคะจะได้ช่วยให้ใจเย็นขึ้น?"
"ก็ได้ค่ะ"
"สักครู่นะคะ"
ฉันพยักหน้าตอบคุณแอร์เธอก่อนจะมองสบตาพี่คิรินที่กำลังเอนเบาะนอนอยู่ที่เก้าอี้อีกฝั่ง ดูเหมือนว่าเขาจะชินแล้วแต่ฉันคือไม่เลย ตอนนี้ฉันลนลานไปหมดเพราะบนเครื่องนี่มันทั้งหรูแล้วก็ไม่มีใครเลยนอกจากเรา ตอนนี้เหลือแค่ประธานที่กำลังมาพร้อมกับคุณสิงหาเห็นว่าคุณครามต้องเข้าไปคุยกับคุณพ่อเขาก่อนแล้วจะตามมาขึ้นเครื่องน่ะนะ
แสดงว่างานนี้คงจะงานใหญ่ไม่ใช่น้อย
"สวัสดีค่ะคุณคราม"
"สวัสดีครับ"
ฉันหันมองคุณครามที่กำลังเดินขึ้นมาก่อนจะขยับลุกพร้อมๆกับพี่คิรินที่ดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
"พร้อมกันแล้ว
