8.15 pm.
"เรากลับกันเลยไหมคะคุณคราม?"
"ไม่หิวเหรอ?"
ฉันเลิกคิ้วมองคุณครามระหว่างที่เราเดินกลับไปที่รถหลังจากที่เราไปเดินดูสิ่งก่อสร้างสมัยก่อนไปแล้ว
"คุณครามหิวเหรอคะ?"
"ก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย"
"แล้วคุณครามหิวทำไมไม่บอกโสนล่ะคะเนี่ย?"
"ก็กำลังจะพูดเธอดุก็เป็นเหรอเนี่ย?"
"คุณครามไม่ชอบกินข้าวหนิคะ ทั้งตอนทำงานช่วงเช้าก็ไม่กินเดี๋ยวได้เป็นกระเพราะหรอก"
"เธอก็หาให้กินซะสิ ทุกเช้าเลยเป็นไง"
ฉันหยุดเดินและหันไปมองสบตาคุณครามขณะที่เขากำลังยิ้มให้อยู่อย่างสบายอารมณ์จนไม่อยากจะขัด ฉันเม้มปากแน่นและหันกลับมาเดินต่อแต่ก็ต้องชะงักเพราะคุณครามรั้งมือที่เราจับกันไว้
"ทำไมไม่ตอบตกลงล่ะ?"
"ถ้าคุณครามอยากให้ทำโสนก็ต้องทำสิคะ คุณเป็นถึงเจ้านายนะ"
คุณครามเลิกคิ้วมองฉันหลังจากที่ฉันตอบ ก่อนฉันจะค่อยๆดึงมือตัวเองออกจากมือเขาและเดินนำกลับมาที่รถ
"แปลกไปนะเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย"
ฉันหันมองคุณครามใน
