เวลาต่อมา
ฟึ้บ
ฉันมองสำรวจตัวเองเป็นรอบสุดท้ายหลังจากที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋า และเดินออกไปจากห้องเพราะเมื่อไม่กี่นาทีก่อนพี่คิรินแชทมาบอกว่าเขาไปรอกันที่โรงจอดรถแล้วฉันจึงต้องเร่งแต่งตัวเพื่อจะตามไปให้ทันไม่งั้นฉันจะต้องดูแย่แน่ๆที่ไม่ไปทำงานสองวันน่ะนะ
พลั่ก!
"อ๊ะ!?"
"โอ๊ย!"
ดวงตาฉันเบิกกว้างมองเด็กหญิงที่วิ่งเข้ามาชนฉันอย่างแรงจนเธอเป็นฝ่ายล้มลงไปกับพื้น เพราะตัวฉันที่ใหญ่กว่า ฉันจึงรีบขยับไปหาพร้อมกับประคองเธอไว้อย่างรู้สึกผิด
"เจ็บตรงไหนไหมคะพี่ขอโทษที่ไม่ทันดูหนู"
"เจ็บที่ขาค่ะพี่"
น้องเงยหน้ามาบอกฉันด้วยน้ำตาที่กำลังคลอเบ้าจนฉันรีบหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาพ่อแม่เธอ แต่ทางเดินมันกลับไม่มีใครเลย
"พ่อแม่หนูอยู่ไหนคะพี่จะพาไปหา เดี๋ยวพี่ประคองนะ"
"ค่ะ พ่อหนูอยู่ทางนั้นเขาแยกไปสูบบุหรี่เลยให้หนูวิ่งเล่นรอ"
ฉันขมวดคิ้วและมองไปทางบันไดหนีไฟ ก่อนจะพยักหน้าแล
