“โธ่ พ่อคุณไม่คิดเลยนะคะว่าฝีมือทำอาหารรสชาติแบบชาวบ้าน ที่ฉันทำไปฝากทำให้คุณติดอกติดใจขนาดนี้ วันนี้คนแก่อย่างฉันไม่ต้องกินข้าวกันแล้ว มันอิ่มอกอิ่มใจ เอาล่ะมื้อเย็นนี้คุณฝรั่งอย่าเพิ่งรีบไปไหนนะคะฉันจะทำอาหารให้ทานอย่างสุดฝีมือ” พูดเป็นภาษาไทยเหยียดยาวจบนางพรรณีก็หันไปบอกลูกสาวว่าให้ช่วยแปลให้ที เพราะกลัวคุณฝรั่งของนางจะไม่เข้าใจ
พุดมาลัยมีสีหน้ากระอักกระอ่วน แม้อธิกิจเจ้านายคนใหม่ก็จับสังเกตได้
“แม่คุณบอกให้ผมอยู่ทานข้าวด้วยใช่ไหม”
พุดมาลัยช้อนตามองอย่างหมั่นไส้ “ทีอย่างนี้ฟังเข้าใจรู้เรื่อง”
เฟอนันเดสยิ้มกริ่มอย่างพอใจ แล้วมองไปที่อธิกิจอย่างรกหูรกตาไม่รู้หมอนี้มายืนบื้อทำไม เขาอยากจะให้มันรีบไสหัวไปซะแล้วจะได้หาโอกาสไปลอบบี้พุดมาลัยตอนแม่เผลอให้เธอลาออกจากงานซะ เขาทนไม่ได้ให้เมียไปทำงานกับผู้ชายหน้าตาดีๆ แล้วมันก็มีเค้าว่าสิ่งที่เขาคิดจะเป็นไปได้ไอ้หมอนี่มันต้องคิดอย่างที่เขาเคยค
