“ของโปรดผมทั้งนั้นเลยครับ ผมจะชิมนะครับ”
“แล้วใครห้ามล่ะ ห้ามพูดว่าไม่อร่อยอย่างเดียว”
“ผมจะกินไม่ให้เหลือเลย”
พุดมาลัยยิ้ม ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ว่าตั้งใจทำมาให้อีกคนแต่เขาคงไม่สนอาหารไทยอาจอยากเปลี่ยนใจไปกินอาหารอิตาเลียนแล้วก็ได้ แต่ลำคอก็ตีบตันเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาได้ ริมฝีปากอิ่มจึงยิ้มบางๆ
กับข้าวยังไม่ทันเข้าปากนนธวัชก็ร้องอุทานเสียงหลงเมื่อมือหนาใหญ่ปัดช้อนที่กำลังจะเข้าปากตกลงบนพื้นทำให้นนธวัชหน้าเหวอไปทันที
“คุณเฟอนันเดส!” พุดมาลัยมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ
เฟอนันเดสส่งยิ้มสุภาพแต่แววตาแอบร้ายให้กับนนธวัชที่ยังตะลึงในเหตุการณ์ “ขอโทษด้วยครับที่ผมเสียมารยาทปัดช้อนของคุณ ผมเดินผ่านมาพอดีแล้วเห็นว่าคุณกำลังจะอ้าปากงับแมลงวันที่อยู่บนผัดผักเข้าปาก อาหารไม่สะอาดทานเข้าไปจะอันตราย”
เฟอนันเดสหันไปมองหน้าพุดมาลัยแล้วเห็นว่าหน้าขาวนวลกำลังเห่อแดงด้วยความโกรธ
“คุณ! ทำไมทำแบบนี้คะ”
“ผ
