พุดมาลัยตัวสั่นด้วยความโกรธไม่ถามอะไรต่อไปอีกก็ร้องไห้วิ่งออกมา ทั้งความโกรธความเสียใจโหมเข้าใส่พร้อมกันจนแยกไม่ออกว่าเธอกำลังตกอยู่ในอารมณ์ไหน น้ำตาไหลรินไม่ขาดสายเป็นทางยาวเจือกับเสียงสะอื้น พุดมาลัยร้องไห้จนตัวโยนพิงกับเสาไฟต้นหนึ่งอย่างคนหมดแรง ทั้งผิดหวังทั้งเสียใจที่ถูกหลอก เป็นคนโง่งี่เง่าในสายตาเฟอนันเดส
พุดมาลัยผลักก้อนสะอื้นลงคอ เช็ดน้ำตาออกจนหมด โบกมือเรียกรถแท็กซี่บอกจุดหมายคือที่เพ้นต์เฮ้าส์ ตอนนี้ใจเธอร้อนรนราวกับใครนำน้ำมันร้อนๆมารด อยากจะถามเขาให้รู้เรื่องว่าสิ่งที่เธอรู้มานั้นเป็นจริงไหม พุดมาลัยอยากรู้ว่าเขาจะยอมรับหรือพูดอย่างไร
ระหว่างทางที่เดินทางไปจึงเหมือนนานแสนนาน กระทั่งไปถึงหน้าเพ้นต์เฮ้าส์พุดมาลัยก็รีบควักเงินจ่ายโดยไม่รอเงินทอน รีบวิ่งขึ้นลิฟต์ไปอย่างไม่สนใจหน้าตาผมเผ้าว่ามันเกรอะกรังไปด้วยคราบน้ำตา ไม่สนใจด้วยว่าใครจะมอง ตอนนี้เธอต้องการพบเฟอนันเดส ต้องการถาม
