“อาห์” เฟอนันเดสคำรามต่ำจากความสุขสม เขาเสียดเสียวตัวตนขณะที่ครูดผ่านความรัดรึงที่โอบล้อม ผนังกำมะหยี่ถูไถ รูดขึ้นลงกับความเป็นชายแน่นหนา กรามแกร่งขบกันเป็นสัน แต่ก็ไม่ยอมหยุดการโจนจ้วง
ยิ่งขยับเขาก็ยิ่งพบความหฤหรรษ์ “ดีมากเลยครับโบว์” เขาบอกเสียงแหบพร่า ขณะที่พุดมาลัยหอบฮัก ราวกับไปวิ่งมาสิบกิโลเมตร
มือเรียวคว้าต้นคอของเฟอนันเดสไว้เป็นหลักยึดตอนเขายกสะโพกเธอขึ้นสวนกับเขาที่ขยับเข้า รับส่งกันเป็นจังหวะ เกิดเสียงเนื้อกระแทกเนื้อสลับกับเสียงครางหวานของหญิงชายปะปนกันดังเลื่อนลั่นแต่นั่นทำให้เขากลับรู้สึกสุดมันจนขยันบดเบียดเสียดสีถี่ยิบแม้ว่าจะนึกห่วงกลัวว่าตัวตนอันใหญ่โตของเขาจะทำให้เกิดการฉีกขาด
ทั้งหฤหรรษ์ทั้งสุขสมที่สอดประสานเป็นร่างเดียวกันจากจุดเชื่อมต่อ ขยับเข้าออก ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นที่กลางหลังของเฟอนันเดส รวมถึงที่ไรผมของพุดมาลัย อากาศเย็น
