เขาไม่ได้มีความรักให้กับนางหรอก แต่เขามีสิ่งที่เขาอยากได้จากนาง นั่นก็คือร่างกายของนาง ที่มันสามารถมอบความสุขให้กับเขานั่นเอง เพราะไม่อาจห้ามเขาได้ และสุดท้ายก็เลยต้องตามใจเขา มันกลายเป็นความเคยชินที่นางจะมีเขาเคียงข้างกายในทุกราตรี
และมันก็เป็นเช่นนี้มาตลอด จนกระทั่งวันหนึ่ง กลางดึกที่หลี่ลู่เหอกำลังหลับอยู่ข้างกายหลินลี่ลี่ โจวซีห่าวก็เคาะประตูเรียกเจ้านายของเขาด้วยความร้อนใจ
“มีอะไรซีห่าว” หลี่ลู่เหอรีบลงจากเตียงมารับฟังรายงานจากองครักษ์คนสนิททันที
“เมืองเจิ้งเจียงยกทัพมาตีที่หัวเมืองเหนือขอรับท่านอ๋อง” โจวซีห่าวรีบรายงานด้วยความร้อนใจ เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินลี่ลี่ก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นเป็นอย่างมาก นี่จะมีการรบกันอย่างนั้นหรือ นางกำลังจะได้เห็นสงครามแห่งการต่อสู้ มันคุ้มเกินคุ้มแล้วสินะที่หลงมาที่ยุคนี้ นางไม่รู้ตัวสักนิดเลยว่านางช่างไม่เหมือนสตรีนางอื่น ที่ต่างหวาดกลัวสงครามและไม่อยา
