“ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะท่านอ๋อง ท่านรังเกียจข้าไม่ใช่หรือ ท่านลืมแม่นางหยางของท่านไปแล้วหรือ ทำแบบนี้แม่นางหยางจะเสียใจนะ ท่านปล่อยข้าเถอะ” เมื่อไม่สามารถเอาชนะด้วยพละกำลังได้ ตอนนี้หลินลี่ลี่ก็ต้องใช้สมองอันชาญฉลาดของนางต่อกรกับเขา แต่น่าแปลกที่ว่าการเอ่ยถึงหยางเฟิ่งนั้นไม่ได้ทำให้เขาหวั่นไหว และดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถหยุดเขาได้เลย เพราะแววตาของเขาตอนนี้มันเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างที่นางไม่อยากจะเชื่อสายตาของตนเอง
“ตอนนี้เป็นเวลาของข้ากับเจ้า ข้ากำลังจะสั่งสอนเจ้าอย่าไปดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง” หลี่ลู่เหอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป นั่นทำให้หลินลี่ลี่หวั่นใจเป็นอย่างมาก นี่เขาไม่รังเกียจนางแล้วอย่างนั้นเหรอ ทำไมนางเขาถึงทำแบบนี้ แล้วถ้าสตรีคนรักของเขารู้ นางต้องเสียใจแน่ๆ ที่เขาทำแบบนี้ ทั้งที่เขาไม่เคยคิดที่จะแตะต้องเนื้อตัวของนางมาก่อน
“ท่านอ๋องตั้งสติเถิด ท่านไม่ได้ต้องการทำแบ
