ข้ออ้างเรื่องที่เขาไปค้างแรมที่ตำหนักของพระชายา นั่นก็คือกลัวว่าจะมีรักฆ่ามาลอบปลงพระชนม์พระชายาอีกครั้ง แน่นอนว่าครั้งนี้เรื่องราวไปถึงหูของหยางเฟิ่งอีกครั้ง นางกรีดร้องออกมาด้วยความไม่พอใจ
แต่ครั้งนี้บิดาของนางไม่สามารถช่วยอะไรได้ เพราะนักฆ่าที่ส่งไปก็จบชีวิตตนเองลง เสนาบดีหยางไม่อยากเสี่ยงอีกแล้ว เขาเลยต้องปล่อยให้บุตรีอยู่ในสภาพนั้น แม้ว่าจะสงสารบุตรีมากเพียงใดก็ตาม แต่ถ้ากระทำการมากกว่านี้ รังแต่จะทำให้ทุกคนเดือดร้อน เรื่องก็เลยต้องหยุดไว้ก่อน ทำให้บุตรีของท่านอยู่ในอาการแทบเสียสติเลยก็ว่าได้
ทางด้านเสนาบดีหลิน ก็จัดการสืบหาต้นตอของคนที่ส่งคนมาทำร้ายบุตรีของท่านว่าจะใช่ตระกูลหยางอย่างที่บุตรีของท่านเข้าใจหรือไม่ เพียงไม่กี่วันหน่วยข่าวกรองของท่านก็รายงานมาว่าผู้ที่ปองร้ายหมายเอาชีวิตบุตรีของท่าน ก็คือสองพ่อลูกตระกูลหยางอย่างที่บุตรีของท่านเข้าใจ
เพียงแต่ตอนนี้เหล่านักฆ่าทั้งหลายถู
