“ท่านอย่าทำอะไรข้านะ ข้าไม่รู้เรื่องในสิ่งที่ท่านกล่าวจริงๆ” หยางเฟิ่งเล่นบทสตรีผู้น่าสงสารเพื่อที่จะให้หลี่หลู่เหอนั้นเห็นใจ แต่อีกฝ่ายที่ไม่รู้ว่าหลี่ลู่เหอกำลังฟังอยู่นั้นได้แต่ส่ายหน้าด้วยความระอา สตรีนางนี้เลวจริงๆ เลวไม่ต่างจากนางร้ายในละครยุคที่นางจากมาเลยด้วยซ้ำ หรืออาจจะมากกว่าด้วยก็ได้ เพราะสตรีนางนี้เหี้ยมพอที่จะเอาชีวิตผู้อื่น เพื่อที่ตนเองจะได้บรรลุเป้าหมาย นับว่านางเป็นคนที่น่ากลัวมากจริงๆ และเป็นคนที่อาจจะต่อกรลำบากมิใช่น้อย
“เสแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น นี่คือสิ่งที่ท่านถนัดอยู่แล้ว ข้าก็อยากรู้หมือนกันว่าท่านทำแบบนี้กับท่านอ๋องของท่านด้วยหรือไม่ เพราะท่านอ๋องของท่านหลงรักท่านหัวปักหัวปำไม่ใช่หรือ แล้วที่ข้าต้องมารับความเกลียดชังจากพวกท่านอยู่ในตอนนี้ ก็เพราะว่าพวกท่านไม่สามารถหาหนทางที่จะสมรสกันได้ น่าสงสารจริงๆ หรือว่าน่าสมเพชดี” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาด้วยความสะใจ แต่คนที่ยืน
