“เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ ใครล่ะจะทำร้ายเจ้า เจ้าไม่ควรโทษผู้อื่น เพราะแม้แต่หมอหลวงก็ยังตรวจไม่เจอพิษจากกายเจ้า ส่วนสาวใช้ของเจ้าก็รับรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นอย่างดี ข้าว่าเจ้าควรจะรักษาตัวของเจ้าก่อน เรียกสติที่มันหายไปของเจ้ากลับมา ก่อนที่จะมากล่าวโทษผู้อื่นว่าเป็นคนทำให้เจ้าตาย” หลี่ลู่เหอเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ เหตุไฉนนางฟื้นขึ้นมาแล้วกล่าววาจาเช่นนี้ ผู้ใดจะไปทำร้ายนางได้เล่า ในเมื่ออยู่ดีๆ นางก็ล้มลงไปสิ้นใจตรงหน้าสาวใช้ของนางเอง ถึงแม้จะมีหยางเฟิ่งอยู่ด้วย เขาก็มั่นใจว่านางไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน
“ข้าไม่ได้เสียสติ ข้าจะพิสูจน์ให้ท่านอ๋องเห็นว่ามีคนทำร้ายข้าจนถึงแก่ความตายจริงๆ ข้าอยากรู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น ท่านอ๋องยังจะปกป้องมันผู้นั้นหรือไม่” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาด้วยความแค้นใจ ความรู้สึกทั้งหมดมันออกมาจากใจ ประหนึ่งว่านางคือหลินลี่ลี่จริงๆ เสียแล้ว
“เจ้าไม่มีทางพิสูจน์ในสิ่งท
