ท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดมิดบรรยากาศเงียบสงบสิปปกรมองเสี้ยวหน้าของหญิงสาวแล้วก็แอบใจหาย ถ้าเขาต้องไปเรียนต่อตามที่คิดไว้ก็คงจะไม่ได้เจอเธออีกหลายปีแล้วถ้าระหว่างนี้เธอกับพี่ชายของเขาไปสนิทสนมกันมากขึ้นเขากลัวเหลือเกินว่าจะเสียเธอไป ถ้าพี่ชายของเขาชอบเธอคนนี้ขึ้นมาเอาก็คงไม่มีอะไรไปสู้อย่างแน่นอน
พอยิ่งดึกอากาศก็ยิ่งหนาวเย็นลงเรื่อยๆ สิปปกรและพราววรินทร์จึงพากันกลับมายังห้องรับแขก
“ไม่คิดเลยว่าจะหนาวขนาดนี้ หาอะไรอุ่นๆ กินดีกว่า นายเอาด้วยไหม” พราววรินทร์เห็นแวบๆ ว่าในห้องครัวมีกระติกน้ำร้อนและเครื่องดื่มแบบซองอยู่บ้าง
“ขอบคุณครับ เอรินง่วงหรือยัง”
“ยังไม่ง่วงเลยมีอะไรหรือเปล่า”
“หาหนังดูสักเรื่องดีไหม” เขาอยากใช้เวลาร่วมกับเธอให้มากที่สุด
“ได้สินายหาเลยนะ เอาให้เข้ากับบรรยากาศด้วยก็ยิ่งดี”
พราววรินทร์เดินเข้าไปยังห้องครัวเล็กของรีสอร์ตแล้วชงโกโก้ร้อนให้ตัวเองกับสิปปกรคนละหนึ่งแก้วพอออกมาก
