พราววรินทร์ทำท่าคิดหนักอีกครั้ง แม้ว่าเธอเองก็ชอบเขาอยู่มากแต่ด้วยอายุที่ต่างกันก็ทำให้เธอไม่กล้าตอบตกลงและอีกอย่างก็กลัวว่าตัวเองจะเป็นต้นเหตุให้เขาทิ้งอนาคตแล้วจมปลักอยู่กับเธอ
“พี่ไม่ได้รังเกียจอะไรนายนะ เวลาอยู่กับนายแล้วพี่มีความสุขนายทำให้พี่ยิ้มได้เสมอแต่ว่าเราอายุต่างกันมันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เราเป็นพี่เป็นน้องกันแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เอรินตัวเล็กและหน้าก็เด็กกว่าผมตั้งเยอะ ถ้าจะปฏิเสธผมก็ขอให้เป็นเหตุผลอื่นที่ไม่ใช่ความต่างกันของอายุเถอะ เพราะเรื่องนี้ผมคงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ คนเราถ้าจะรักกันจริงอย่าเอาเรื่องอายุเข้ามาเป็นเพื่อนไขเลย บางคนอายุห่างกันเกือบ 20 ปียังรักกันได้”
คำพูดของเขาทำให้เธอนึกไปถึงแม่ของเธอกับรุ่นน้องที่ตอนนี้ผ่านมาหลายปีก็ยังรักกันดีอยู่
“ถ้าอยากนั้นขอถามหน่อยได้ไหม ทำไมนายถึงชอบพี่ล่ะ พี่ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งไม่มีอะไรโดดเด่นเ
